Die laaste een

Week 9

Die laaste week! En dit was ʼn besige een. Hierdie week het SO vinnig verloop – seker omdat almal allerhande dinge probeer uitsorteer. Al die vorms moes geteken raak, en al die ekstra papier moet na skool geprint word en gespellcheck word. My portefeulje is klaar, en nou is ek tevrede, en kan ek ʼn lekker vakansie hou (soort van). Daar is nog so baie om te doen voor die kwartaal weer begin, maar vir nou fokus ek op die positiewe.

Hierdie week het ek my tyd goed probeer benut. Die laaste bietjie met die leerders gesels en my laaste bietjie skool ingeasem. Ek was nie skaam om ekstra werkies te doen nie, want ek weet dit is die laaste, en ek dink (snaaks genoeg) dat ek hierdie plek gaan mis as ek weg is. Ek dink terug aan die eerste dag wat ons hier aangekom het en glad nie geweet het waar om te wees of met wie om te praat nie. nou is dit so gemaklik en almal het hul plekkie gekry. Een ding waarvoor ek oneindig dankbaar is, is die goeie vriende wat ek tydens hierdie proeftydperk ontmoet het. Dit maak my ook opgewonde oor die personeel saam met wie ek eendag sal werk.

Ek het nie verwag om goeie vriende met van my mede proefstudente te word nie, inteendeel, ek het verwag dat ons almal baie geïrriteerd met mekaar gaan word, omdat almal onder stres is en in ʼn omgewing is wat vir ons almal ongemaklik en vreemd. Maar nou ken ons mekaar, en almal was saam deur die moeilike en lekke-lag oomblikke. Ons kan nie op gepraat raak oor waar ons volgende gaan uiteet, en tee drink en koek eet nie. Ek waardeer dit, en dit het my proeftydperk soveel beter gemaak. Dit laat my ook dink aan student wat alleen by ʼn skool geproef het. dit moes baie moeilik vir hierdie student gewees het, omdat daar niemand is wat dieselfde ondervinding as jy op daardie oomblik het nie. Ek sou graag wou hoor hoe hulle dit ervaar. Ek glo ek kan iets daarvan leer, want wanneer ek in ʼn pos aanvaar word, gaan daar nie noodwendig nog ander jong onderwysers saam met my aangestel word nie. Then I have to stand my own ground.

So, hierdie week was ʼn gelukkige week. Gelukkig dat ek die kans gekry het om by ʼn skool te kon skoolhou en ʼn band met leerders kon maak. Gelukkig dat ek nuwe vriende kon maak. Gelukkig dat proef klaar is. Gelukkig dat ek weet ek kan teruggaan na ʼn goeie universiteit. En gelukkig dat ek nou ʼn lekker, welverdiende vakansie kan neem.

Juffrou du Plessis

WEEK 8

Hierdie week het ek basies net geskarrel om al my dinge klaar te kry. Daar is baie om te doen, en ek wil so gou as moontlik alles uitsorteer, sodat ek ‘n regte vakansie kan hê sonder werk. Dit lyk wel nie of dit gaan gebeur nie, want voordat ons eens terug is, het ons alweer take wat moet in wees. So my kop is op tien verskillende plekke met take, portefeulje, aansoeke, refleksies ensovoorts. Ek bied nie meer klass aan nie, so ten minste het ek tyd om hieraan te werk. Dit is duidelik dat die onderwysers ook nou moeg raak vir ons, en ek is gereed om klaar te maak.

Hierdie week was wel baie lekker, juis omdat ek nie die stres vir klas aanbied het nie. Ons moet toesig hou by die matrieks se eksamen, en dit laat my so terugdink aan toe ek matriek was. Dit is so opwindend, alles wat op hulle wag, wat hulle nog moet ervaar. Terselftetyd is dit wat in my lewe ook aan die gebeur is. Ek moet ook nou my horisonne verbreed. Ek moet begin aansoek doen vir poste, en dit maak my so opgewonde om ‘n onderwyser te wees. Aan die begin was ek baie huiwerig, maar nou is ek verseker dat ek dit sal geniet om ‘n onderwyser te wees. Dit is ‘n baie rewarding werk, en wat jy in sit, sal jy uit kry.

Ek sien uit na die laaste week volgende week, maar ek raak wel ‘n bietjie sentimenteel oor die laaste bietjie tyd wat ek oor het. Op ‘n vreemde manier dink ek ek sal die skool mis, maar aan die ander kant is ek BAIE opgewonde om net weer ‘n student te wees vir die laaste rukkie. Om weer te kan uitgaan op weeksaande, om nie meer woorde soos “pouse”, “na skool”, “ekstrakurrikulêr”, “klok lui” en “eerste periode” in my allerdaagse gesprekke te gebruik nie.

Dit gaan vir my ‘n baie groot aanpassing wees om die skuif vanaf student na werkende mens te maak, soos die matrieks nou moet skuif van skool na student. Maar dit lyk nie meer so boos nie, ek is nie meer bang daarvoor nie. Ek is eintlik meer opgewonde, en ek kan nie wag om te sien waar ek op eindig nie. Om my eie klaskamer te hê, en bande met die leersders te vorm. Dit gaan amazing wees, en ek kan nie wag om offisieël Juffrou du Plessis te wees nie.

To learn or not to learn

WEEK 7

Hierdie proeftydperk kan vir baie mense ‘n breeze wees. 9 weke waar jy as proefstudent dag na dag in die personeelkamer kom sit en Facebook. Om ‘n onderwyser te wees verg baie selfmotivering en positiewe denke en verantwoordelikheid. Om ‘n top klas onderwyser te wees is regtig jou eie besluit. Niemand gaan vir jou sê hoeveel moeite om in te sit nie. Dit is alleenlik jou eie keuse waar jy jou eie ervaring konstrueer. Aan die ander kant kan die proeftydperk ook ‘n tyd wees waar jy jouself in jou werk in gooi, en baie baie leer!

Aanvanklik het ek gedink onderwysers doen maar almal dieselfde, maar ek is defnitief verkeerd. Selfs in die skool waar ek geplaas is, is dit baie duidelik. Sommige onderwyser sit geen moeite in nie, nie in hul klaskamer of les aanbiedings nie. Onderwys is nie vir hulle meer lekker nie - nie ‘n passie nie. Ander onderwysers weer aan die ander kant, maak nie saak hoe oud, raak SO opgewonde oor onderwys. Hulle doen moeite met die klasse, doen moeite met die kinders, en dis so tipe onderwyser wat ek strewe om te wees.

Ek kan my indink dat dit moeilik is, en dat mens later nie meer lus is nie. Maar as jy ‘n passie het, sal jy jouself weer optel en dit doen omdat onderwyser jou eerste liefde is. Om eerlik te wees, kan die tipe onderwyser reeds nou in die proeftydperk gesien word.. Om te proef is kunsmatig, en dit is nie vir almal lekker nie. Dit weerspieël defnitief nie wat jou ervaring as onderwyser gaan wees nie. Maar dit is tog nodig, en dit gee perspektief. Dit is ‘n tydperk waar jy kan oefen en alles kan prober om te sien wat vir jou werk.

Hierdie week was daar baie take by die skool waarby die proefstudente betrokke kon raak, maar slegs ‘n handjie vol student het opgedaag om deel te neem. Dit is hier waar ek kan sien dat alle onderwysers nie gemaak is vir onderwys nie. Ek hoop hulle kom gou genoeg agter dat dit nie hul passie is nie, wat onderwys is nie net iets wat jy ligtelik moet opneem, of iets wat jy moet doen omdat jy nie weet wat anders om te doen nie. Dit is die belangrikste beroek daar buite. En ons moet sorg dat ons dit goed doen!

‘n Onderwyser moet baie dinge kan wees, en bereidwillig wees om AL die nodige posisies vol te staan. Een en ding waarvan ek vereseker is – ‘n onderwyser kan NIE lui wees nie. Dit is die een beroep waar die ekstra myl sowaar lewensveranderend (vir jou en jou leerders) sal wees.